සෑම මැතිවරණයකදීම ඊට ඉදිරිපත්වෙන්නන් විසින් ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයක් ඉදිරිපත් කරනු ලබයි.කාලයත් සමඟ මේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයන් හුදු පොරොන්දු ගොන්නක් බවට පත් වන ආකාරයක් දැක ගන්නට ලැබුණි.අවසන් වරට පැවැති ජනාධිපතිවරණයට ද මේ ආකාරයෙන් ප්‍රධාන අපේක්ෂකයින් දෙනොගෙන්ම ප්‍රකාශනයන් ජනතාව අතට පත් විය.මුලින්ම රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා විසින් සිය ජනාධිපතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය ඉදිරිපත් කරනු ලැබූ අතර,ඉන් පසු මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා විසින් ද "මහින්ද චින්තනය" නමින් සිය ප්‍රකාශනය ඉදිරිපත් කළේය.ජනතාව ඡන්දය දිය යුතු වන්නේ ප්‍රතිපත්ති මාලාවන්ට අනුකූලව වුවද ලංකාවේ තවමත් බහුතරය ඡන්දය පාවිච්චි කරනුයේ එවැනි පදනමක සිට නොවේය.කෙසේ වුවද 2005 ජනාධිපතිවරණයේදී වඩා සැලකිල්ලට ලක් වූයේ ප්‍රතිපත්ති හෝ පොරොන්දු නොව,ඉදිරිපත්ව සිටි අපේක්ෂකයින්ගේ පුද්ගල පෞරුෂය හා ප්‍රතිරූපයන් බව දක්නට ලැබුණි.වෙනත් මැතිවරණ වලදී මෙන්ම මෙහිදීද උතුරේ අර්බුදය මුල් තැන ගත්තේය.
එහිදී විමල් ප්‍රමුඛ ජ.වි.පෙ. ද මහින්ද සමඟ සිටි අතර ඔවුන් ඉතා සාර්ථකව මහින්දගේ ප්‍රතිරූපය ඉහළ නංවන්නටත් රනිල්ගේ ප්‍රතිරූපය තළා පෙළා විනාශ කර දමන්නටත් සමත් වූහ.විශේෂයෙන්ම සටන් විරාම ගිවිසුම සමඟ ගිය රනිල්ගේ සාම ගමන දැඩි ලෙස විවේචනයට ලක් වූ අතර රටට හිතැති නායකයා ලෙස අවසානයේ ජනතාව පිළි ගනු ලැබුවේ මහින්දය.එහෙත් මේ සියලු විවේචන හා ප්‍රහාර හමුවේ රනිල් ද ඡන්ද ලක්ෂ 47ක් ලබා ගනිමින් මහින්දට කිට්ටු කළේය.කෙසේ වුවත් අවසානයේ මෙරට 5වන විධායක ජනපති වන්නේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාය.ඔහු විසින් ජනතාවට දුන් "මහින්ද චින්තනය" ප්‍රතිපත්ති මාලාව වලංගු වන්නේ එතැන් සිටය.
මෙහිදී මුලින්ම උතුරේ අර්බුදය සම්බන්ධයෙන් මහින්ද චින්තනය ක්‍රියාත්මක වූයේ කෙසේද?මහින්ද උතුරේ අර්බුදය ගැන ක්‍රියා කරනු ලැබුවේ ඔහුගේ චින්තනයට අනුව නොවේ.ඔහු කළේ නොකී දෙයකි.
ඉහතින් දැක්වෙන්නේ උතුරේ අර්බුදය ගැන මහින්දගේ තිබු චින්තනයයි.එහිදී සටන් විරාම ගිවිසුම දිගටම පවත්වා ගෙන යෑම පමණක් නොව කොටි නායකයා පෞද්ගලිකව හමු වීමට පවා ජනපතිවරයා තීරණය කර තිබුණි.ඒ අනුව ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන්ද ජිනීවා යමින් කොටි සමඟ සාමය සාකච්ඡා කළෝය.එහෙත් කොටියාට සාමය ඕනෑ නැත.කොටියා සාමයට ආවේ යුධමය වශයෙන් ශක්තිමත්වීමට පමණි.එහෙත් රාජපක්ෂ රජය ද සාමයට ගියේය.කොටි සාමයට කැමති නැත.රනිල්ව කොටියාට එපා වූයේද මේ ඇද ඇද යන සාමය නිසාය.එයින් තමා ඉන්න තැනින් බිම් අඟලක් හෝ එහාට එන්නට බැරි බව ත්‍රස්තවාදීන් දන්නා නිසාය.කොටි උතුරේ ඡන්ද නවතා මහින්දට එන්න ඉඩ දුන්නේද යුද්ධය ඉල්ලා ගන්නටය.මහින්ද යුද්ධය දෙන්නේ නැති බවක් පෙනුණේය.අන්තිමට කොටියාම යුද්ධය ඉල්ලුවේය.ඒ මාවිල්ආරු සොරොව්වෙනි.ඒත් මහින්ද යුද්ධ කරන්න කැමති වූයේ නැත.මන්ද එය මහින්ද චින්තනයේ තිබුණේ නැත.ජ.වි.පෙ. නායකයා කිහිප විටක් ප්‍රසිද්ධියේ කියා ඇති පරිදි යුද්ධ කරන්න කියන්න ගිහින් මහින්දගෙන් ඔවුන් කුණු හරුප අසා ගෙන ඇත.ඔහුගේ වචනවලට අනුව "නාවන්න ගෙන යන බල්ලෙකු සේ" ජනාධිපතිවරයාව යුද්ධයට ඇද ගෙන ගිය බවක් ප්‍රකාශ කර ඇත.මහින්ද වටා සිටි ජ.වි.පෙ. හා හෙළ උරුමය යුධවාදීව ක්‍රියාත්මකවීමට ඈලි මෑලිව සිටි මහින්දව යුද්ධයට ඇද ගෙන ගියේය.එතෙක් රටේ ගොඩනැගී තිබුණු ආකල්ප නිසා යුද්ධය කියන වචනයවත් මිනිසුන් අහන්න අකමැති වෙතැයි මහින්ද මහත්තයාට සිතුණා විය හැක.එහෙත් ජන මනස යුද්ධය වෙනුවෙන් අත්පුඩි ගසන තැනට ගෙනෙන්නට එකී බලවේගවලට හැකියාව ලැබුණි.
කොටි මාවිල්ආරුවට ගහන විටත් කරුණා අම්මාන් එල්.ටී.ටී.ය. හැර දමා ගොස් තිබුණි.කොටි වැඩිපුරම පිරිස් බලය පවත්වා ගැනීමට භාවිතා කරනු ලැබුවේ නැගෙනහිරයි.එහෙත් කරුණාගේ වෙන්වීම කොටි පිරිස් බලය ශක්තිමත් කිරීම අතිශයින් අඩාල කළේය.ආයුධ කොතරම් තිබුණද යුද්ධ කරන්නට මිනිස්සු ඕනෑය.බලහත්කාරයෙන් එල්.ටී.ටී.ය.ට බඳවා ගැනීම් වඩා තීව්ර කරන්නට එල්.ටී.ටී.ය.ට සිදු විය.එය එක් අතකින් දෙමළ ජනයා වෙතින් කොටි අප්‍රසාදයට පත් වන්නට ප්‍රබල හේතුවක් ද විය.කෙසේ වුවද යුද්ධය දිනෙන් දින ජයග්‍රහණ ලබමින් ඉදිරියට යන්නට විය.යුධ ජයෙන් රටම උදම් වෙමින් තිබුණි.තවද කොටියාගේ ම්ලේච්ඡ මරාගෙන මැරෙන ප්‍රහාරවලින් අහිංසක වැසියන්ගේ ලේ හැලෙද්දී යුද්ධය අවසානයක් දකින තුරු ගෙන යන ලෙස ජනතාවද ඉල්ලුවෝය.සේනාධිනායක ලෙස ජනපතිට කළ යුතුව තිබුණේ යුද්ධය දිගටම කරනවාද,නැද්ද කියා අණ දෙන්නට පමණි.ඒ අනුව රිසිසේ කොටියාට ගහන්නට මහින්ද ඉඩ දුන්නේය.තවත් විදියකින් කියතොත් වැල යන අතට මැස්ස ගැසුවේය.මහින්ද චින්තනයෙන් නොකීවත්,මහින්ද මේ කළ දේ අගනේය.එය රටට යහපත් විය.කලින් නොකීවද යහපත් දේ කිරීම කාගෙත් පැසසුමට කරුණක් වන්නකි.
උතුරු ගැන කලින් නොකී ලෙස කළද,මහින්ද චින්තනයෙන් කියූ තිබූ බොහෝ දෑ ඉටු වූයේ නැත.එය කරුණු වශයෙන් දිග හරින්නට ගියොත් සිය ගණනක ලැයිස්තුවක් බවට පත් වේ.ජනාධිපතිතුමාම ඊයේ පෙරේදා ජන හමුවකදී කීවේද,කරුණු වශයෙන් ඒවා ඉටු වූවේද කියා නොබලා රට එක්සේසත් කළ බව ගැන සිතා සතුටු වන ලෙසය.මන්ද මහින්ද කී දේ මහින්ද නොකළ බවත්,නොකී දේ කී බවත් කාටත් වඩා හොඳින් දන්නේ ඔහු නිසාය.
උදාහරණ කිහිපයක් පමණක් දක්වතොත්;ගැබිණි මවගේ පෝෂණ මල්ල,ළමුන් වෙනුවෙන් වූ වෙනම අමාත්යාංශය,සියලු සරසවි සිසුන්ට නේවාසිකාගාර,රජයේ පාසල්වල සියලු ස්වේච්ඡා ගුරුවරු ස්ථිර කිරීම,"යොවුන් දිරිය" වැඩසටහන ඔස්සේ 2006 වසරේ 50,000කටද,2007 වසරේ තවත් 50,000 කටද ඉහළ වැටුප් සහිත රැකියා ලබා දීම,විදේශ රැකියාවල නිරතවූවන් වෙනුවෙන් වෙනම විශ්‍රාම වැටුප් ක්‍රමයක් ඇති කිරීම ආදිය වේ.මේ කිහිපයක් පමණි.
එහෙත් කරනවා යැයි නොකී බොහෝ දේ මහින්ද කළේය.බුද්ධ ශාසන අමාත්යාංශය අහෝසි කරන බව මහින්ද කීවේ නැත.එහෙත් 112ක ඇමති මණ්ඩලයේ අද බුද්ධ ශාසන අමාත්යාංශය නැත.ජනතාවට දැරිය නොහැකි තරම් බදු පනවන බව කීවේ නැත.රාජ්‍ය මාධ්‍ය තුච්ඡ හා නින්දිත ලෙස මඩ යන්ත්‍ර බවට පත් කරන බවක් කීවේද නැත.විපක්ෂයට දේශපාලනය කිරීමට තිබෙන අයිතියට බලපෑම් කරමින් ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය උල්ලංඝනය කරන බවක් කීවේද නැත.තම රජයක් යටතේ මිනිස් ජීවිත අනතුරේ හෙළන සෞඛ්‍යය අමාත්‍යාංශයක් ඇති කරන බවට පොරොන්දු වූයේ ද නැත.ජාතික මට්ටමේ විභාග ප්‍රශ්න පත්‍ර පවා යළි පවත්වන අධ්‍යාපනයක් තම රජය යටතේ පොරොන්දු වුයේ ද නැත.අද මේ සියල්ල මහින්ද කර තිබේ.එසේ නැත්නම් සිදුවෙන්නට ඉඩදී තිබේ.
මේ නව වසරේ කවුරු ජනාධිපති වුවද පත්විය යුත්තේ කළ හැකි දේ කියන,කී දේ කළ හැකි නායකයෙකි.අද විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයාද විවධ පොරොන්දු ලබා දෙමින් සිටී.ඇතැම් ඒවා කරන ආකාරයද කියා තිබේ.අවශ්‍ය වන්නේ කළ හැකි දේ පමණක් කියා තමා කී දේ කිරීමය.ප්‍රේමදාස මහතා "නැති බැරි අය-ඇති හැකි අය" කිරීමට කටයුතු කළේය.එහෙත් ඔහු කළේද නැති අය ඇති අය කිරීමට රජයෙන් පිනට දීම පමණි.සිදු විය යුත්තේ එය නොවේ.මූල්‍ය හෝ භෞතික සම්පත් ප්‍රදානය මඟින් පමණක් රටක් හැදිය නොහැකිය.ජනතාව රටට නිෂ්පාදන ලබා දෙන්නන් ලෙස සවිබල ගැන්වීම කළ යුතුව තිබේ.සරලව කියතොත් කළ යුත්තේ බැරි අය හැකි අය කීරීමය.එවිට නැති අය ඇති අය වෙනු ඇත.කවුරුන් මී ළඟ ජනාධිපතිවරයා වුවද සිතිය යුත්තේ ඒ ගැනය.
රට පුරාම ඇළවුණු පෝස්ටර් හා යෝධ කටවුට් මීට පෙර නොතිබුණ ද කොයි කාගෙත් ප්‍රාර්ථනය සුභ අනාගතයක් වූ බව හැබෑය.ප්‍රශ්නය කාගේ අනාගතය සුභ වුවත්,මේ රටේ ජනතාවට සුභ දවසක් උදා නොවීමය.වත්මන් ජනාධිපතිතුමාගේ මූලික පාඨය වී ඇත්තේද "සුභ අනාගතයක්" යන්නය.එය අලුත් අදහසක් නොවේ.ජනපතිවරයා 2005 දී මෙරට නායකයා ලෙස ජනතාව විසින් පත් කර ගනු ලැබුවේද අසුභ අනාගතයක් වෙනුවෙන් නොවේ.එදත් ජනතාවට සුභ අනාගතයක් ඕනෑ විය.එහෙත් එසේ පත් කළ ජනාධිපතිවරයා තමාට තව වසර 2ක් තිබියදී ජනතාවට සුභ අනාගතයක් උදා කිරීමට යළි ජනවරමක් ඉල්ලා සිටී.එදා අනාගතයව තිබූ කාලය අද වර්තමානය බවට පත් වී තිබේ.ජනපතිවරයා පවසන්නේ "දැන් ඉතිං රට හදමු" කියාය.නැතිනම් "සුභ අනාගතයක්" කියාය.
රට හදන්නට එතුමාට වසර දෙකක් ඉතිරිව තිබුණි.එය කළා නමි සුභ අනාගතයක් ගෙන ආ හැකිව තිබුණි.එහෙත් දැන් රට හදන්නට යන්නේ මෙතෙක් කල් රට කාපු නිසාද?(මෙතෙක් කල් යුද්ධ කරපු නිසා නම්,ඉතිරි වසර2 අත හැරියේ මොකටද?) සුභ අනාගතයක් අවශ්‍ය වන්නේ වර්තමානය අසුභ නිසා ද? වර්තමානය අසුභ නම්,අනාගතය සුභ වන්නට වර්තමාන පාලකයාම පත් විය යුතු ද?මේවා ජනතාව සිතිය යුතු ප්‍රශ්නය.එක්කෝ වර්තමානය අසුභ වී ඇති බව ජනාධිපතිවරයාම පිළි ගන්නවා විය හැකිය.නැත්නම් කෙනෙක් සමු ගන්නා විට කරන සුභ පැතුමක් ලෙස මෙය කියනවා විය හැකිය.හැම දේම දැන ගන්න වෙන්නේ ජනවාරි 26 න් පසුවය.
එදාට පසු මොකක් වුනත්,අපිට තවමත් නොලැබුණු සුභ අනාගතයක බලාපොරොත්තුව ඉටු වුනොත් හොඳය.
"ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය" යනු අද කණෙන් කොනෙන් නිතරම ඇහෙන වචනයකි.විශේෂයෙන්ම එය මේ දිනවල මෙරට දේශපාලන වේදිකාව තුළ නිරන්තරයෙන් කියැවෙනු දක්නට ලැබේ.ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය යන්න ග්‍රීක බසින් එන "ජනතාවට බලය" යන අදහසින් එන වචනයක් වේ.ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය තුළ ජනතාවට බලය ලැබිය යුතුය.එනම් තම බලය භාවිතා කිරීම සඳහා වූ අයිතිය ලැබිය යුතුය.සැබැවින්ම ප්‍රජාත්‍රන්තවාදී රටක ජනයාට අයිතිය හා නිදහස තිබිය යුත්තේය.තම දේශපාලනික,ආගමික,සංස්කෘථික ආදී වශයෙන් වූ මතයන් ඇදහීමට,අනුගමනය කිරීමට,ප්‍රකාශ කිරීමටද සෑම අයෙකුටම අයිතියක් හා නිදහසක් ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය පවතින රටක තහවුරු විය යුතුය.තවද තමාගේ මෙන්ම අන්‍යයන්ගේ මතවලටද ඉඩක් දීම හා ගරු කිරීමත්,අන්‍ය මත ඉවසීමත් දියුණු වූ ශිෂ්ඨාචාරගත ජන කොට්ඨාශයකට හොබනේය.එහෙත් ප්‍රජාත්‍රන්තවාදී පාලන ක්‍රමයක් පවතින රටක් ලෙස හඳුනා ගෙන තිබෙන මෙරට වර්තමානය තුළ සැබෑ ප්‍රජාත්‍රන්තවාදයක් ක්‍රියාත්මක වන බවක් නොපෙනේ.
විශේෂයෙන්ම මැතිවරණය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමත් සමඟ ඒ බව මනාව පැහැදිලි වෙමින් තිබේ.
ආණ්ඩුව කියන්නේ පවතින ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය රැකගත යුතුයි කියාය.විපක්ෂය කියන්නේ නැවත ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය ඇති කළ යුතුයි කියාය.
එහෙත් රජය මෙවර මැතිවරණයට නාම යෝජනා භාර දීමටත් පෙර සිටම ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය මරා දමන ඒකාධිපති ස්වරූපයකට පත් වී සිටියේය.ජනාධිපතිවරයාගේ රුව රැගත් අති විශාල ප්‍රමාණයේ යෝධ කටවුට්වලින් ගම් නගර වසා දමනු ලැබ තිබුණි.කොළඹ නගරයේද අති විශාල ප්‍රමාණයේ බෝඩ් සවිකර තිබූ අතර,ඒවා යටින් මීට පෙර "කුමා ස්ටිකර්ස්" යනුවෙන් සඳහන්ව තිබු අතර දැන් එය මකා දමා ඇත.කෙසේ වුවද ගැටළුව වී තිබෙන්නේ මේ සියල්ලට අවසර තිබෙන්නේ ජනාධිපති රුවට පමණක් වීමයි.විපක්ෂයේ ප්‍රධාන අපේක්ෂකයාගේ පෝස්ටර් ඇළවීම,ළඟ තබා ගිනීම පහර කෑමට හා පොලිස් කූඩුවේ ලැගීමට තරම් වරදක් වී ඇති අතර තම අපේක්ෂකයාගේ ජය පතා රැස්වීම් පැවැත්වීමද අවලංගු කෙරෙමින් තිබේ.
ෆොන්සේකා මහතාගේ සියලු කටවුට් හා පෝස්ටර් එක රැයකින් අතුරුදහන් කරවමින් එම ස්ථානවලද පසු දා සිට යෝධයෙකු සේ නැගී සිටින්නේ රාජපක්ෂ මහතාය.නාම යෝජනා දෙන තුරු රිසිසේ පෝස්ටර්,බැනර්,කටවුට් හා බෝඩ්වලින් ජය ගෙන සිටි රාජපක්ෂ මහතා පොලීසියට අණ කරනු ලැබ ඇත්තේ තමාගේද ඇතුළුව සියලු කටවුට් ගලවා ඉවත් කරන ලෙසයි.ඇත්තෙන්ම ඉවත් කිරීමට ඉතුරුව තිබුණේද එතුමාගේ ප්‍රචාරක පුවරු පමණි.කොළඹ පමණක් මේ කටයුත්ත තරමක් හෝ පොලීසිය විසින් සිදු කර ඇති නමුදු කොළඹින් බැහැර පුදේශවල අපූරුවට තවමත් රාජපක්ෂ මහතා බලන බලන අත හිනැහෙමින් සිටී.තවද පොලීසිය මෙන්ම යුධ හමුදාවද මෙතෙක් නොවූ විරූ ලෙස දේශපාලනීකරණය වී ඇත.
මාධ්‍ය භාවිතය අතින් රාජ්‍ය මාධ්‍ය ගෙන යන්නේ අන්ත පිළිකුල් හා තුච්ඡ මාධ්‍ය කලාවකි.අවම වශයෙන් විපක්ෂයේ පොදු අපේක්ෂකයා නාම යෝජනා භාර දුන් බවවත් නොපෙන්වන්නට හා නොකියවන්නට තරම් රාජ්‍ය මාධ්‍ය තම පක්ෂග්‍රාහී බව පෙන්වා තිබේ.ඒවායේ බලධාරීන් හ්‍රී.ල.නි.ප. ආසන සංවිධායක ධුරයන් උසුලන්නෝ වෙති.දැන් මෙය ඒක පාර්ශවික මැතිවරණයක් වන තරමට ගෙන එමින් තිබෙන්නේ ඒ අනුවය.මේ ගැන පැමිණිලි කළ විට මැතිවරණ කොමසාරිස්වරයා නිවේදන හෝ නියෝග නිකුත් කිරීම හැර වෙනත් යමක් සිදු වන බවක් පෙනෙන්ට නොමැත.මේ අනුව අද අපිට අහිමි වී තිබෙන්නේ ප්‍රජාත්‍රන්තවාදයයි.ඊයේ පෙරේදා ආණ්ඩුවට පැන්න ඇතැම් අය කියන්නේ ජෙනරාල්වරයා බලයට පත්වුවහොත් මෙරට ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය නැති වන බවකි.එහෙත් පැදුරේ සිටින්නාට වැටෙන්න තැනක් නැත.අහිමි වන්නට,දැන් අපට හිමි වූ ප්‍රජාත්‍රන්තවාදයක් ද නැත.
දැන් මුළු රටම ඉල්ලා සිටින්නේ ප්‍රජාත්‍රන්තවාදයයි.එබැවින් කවුරුන් ජය ගත්ත ද ප්‍රජාත්‍රන්තවාදය ජය ගත යුතුව තිබේ.නැතිනම් පරදින්නේ ජනතාවය.
'ජොහොර' නැමැති ඇදහිලි ක්‍රමයකට අනුව රෝග සුව කිරීමට ගොස් කොබෙයිගනේ තාරකා හංසිනී නැමති 14 හැවිරිදි දැරියක් මිය ගිය බව පසු ගිය සතියේ ජන මාධ්‍ය තුළින් දැකිය හැකි විය.මිය ගිය දැරිය දැඩිව රෝගීව සිට ඇති අතර ඇයට වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා නොදී ඇයගේ රෝගය සුව කිරීමට මෙම ඇදහිලි ක්‍රමයට අනුව පිළිවෙත් කර ඇති අතර,අවසානයේ ඇය මිය ගොස් ඇත.රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්ති විකාශයන්ට අදහස් දක්වමින් මෙම මියගිය දැරියගේ සොහොයුරා පැවසුවේ ,මෙම ඇදහිලි ක්‍රමය ගැන තමන්ට දැඩි විශ්වාසයක් ඇති බවත්,තම නැගණිය කොහේ සිටියත් මිය යන්නේ නම්,එය නොවැළැක්විය හැකි බවත්ය.තවද ඉදිරියටත් තම විශ්වාසය එලෙසම පවතින බවද ඔහු පැවසීය.භික්ෂුන් වහන්සේලාද මෙයට සහභාගී වී ඇති බව රූප රාමුවල දක්නට ලැබුණු අතර,කාන්තාවක් පැවසූයේ මෛත්‍රී බුදුන්ගේ අනුහසින් රෝග සුව වෙන බවය.දැනටම මෙම 'ජොහොර' ඇදහිලි ශාඛා 25ක් පමණ ඇති බවත් වාර්තා විය.
මීට සති කිහිපයකට පෙර ක්‍රිස්තියානි දේව මෙහෙයකදී මිය ගිය කාන්තාවන් ගැන මහත් හඬක් අවදි කළ "ශ්‍රී දේශය" නම් බ්ලොග් අඩවිය මෙම රෝග සුව කිරීම හා මිය යෑම ගැන වචනයක්වත් නොලිවීම ගැන මම පුදුම නොවෙමි.එයට හේතුව මෙම බ්ලොග් අඩවිය ක්‍රිස්තියානි-විරෝධී ආගමික අන්තවාදයත් ප්‍රකාශ කිරීමක් මිස,සැබෑ ලෙස බෞද්ධ උරුමය රකින්නට හෝ මෙවැනි ආගමික කල්ලිවලට එරෙහි වීමක් හෝ නොකරන බැවි කල් තියා අවබෝධ කර ගත හැකි වූ නිසාය.ක්‍රිස්තියානි හෝ වෙනතු ආගමක හෝ මූලධර්මවාදීන් හෝ වෙනත් ආගමික කල්ලි රටට වින කරන්නේනම්,ඒවාට එරෙහිව කතා කිරීම සාධාරණය.එහෙත් "ශ්‍රී දේශය" උත්සාහ කළේ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ ජීවිතය ගැනද,චරිතය ගැනද පදනම් විරහිත හා මනස්ගාත ලියා ඇති පොත්වල කරුණු ගෙන ක්‍රිස්තියානි විරෝධී අදහස් දැක්වීමය.උන්වහන්සේ බුද්ධ ශ්‍රාවකයෙක් නොවන බවට දැන් පොත් පත් කිහිපයක්ම පළවී ඇති අතර,මා සතුවද ඒ අතරින් එකක් තිබේ.එබැවින් මෙය හුදෙක් ආගමික අන්තවාදය කරා ගමන් කිරීමකි.ක්‍රිස්තියානි මෙහෙයක් වූ නිසා පමණක් මීට පෙර රෝගියෙකු මිය ගිය විට කතා කිරීමෙනුත්,දැන් නිහඬව සිටීමෙනුත් පෙනී යන්නේ එයයි.
එබැවින් මා මුල සිටම ඉල්ලා සිටියෙත්,දැනුදු ඉල්ලා සිටින්නේත්,තමා තුළ ඇති ආගමික වෛරය මෙවැනි අදහස් ප්‍රකාශකිරීම්වලදී මුදා නොහරින ලෙසය.ජාතිය මුල් කරගෙන ඇති වූ ඩබරය නිසා අප පුංචි ශ්‍රී ලංකාව වසර 30ක් වධ විඳ තිබේ.අපි හැමදාම එක් තැන ඉන්නට වී ඇත්තේ එකී අර්බුදය නිසාය.දැන් එය යන්තම් නිම වූවා පමණි.තවත් ජාතික හෝ ආගමික බෙදීම් නැමති විෂ බීජ මේ රටට අවශ්‍ය නොවේ.මෙය මීට පෙර මා පෙන්වා දුන් විට එය තර්ජනය කිරීමකැයි ඇතැම්හු නිර්වචනය කළහ.මා ලංකාවට ආදරය කරන තවත් එක් පුරවැසියෙක් පමණි.මට එවැනි තර්ජනයක් කිරීමේ බලයක් හෝ අයිතියක් මෙන්ම,ඕනෑකමක් ද නැත.මට අවශ්‍ය වන්නේ මේ පුංචි ශ්‍රී ලංකාව තුළ හැම ජාතියක්ම,හැම ආගමක්ම සහයෝගයෙන් අත්වැල් බැඳගෙන එකට ජීවත් වනු දැකීමය.ඊට බාධා කරන මතවාදයන් අප සමාජයට යහපත් නොවේ.
අතීතයේද බුදු දහමට විවිධ තර්ජන එල්ල විය.සුබද්‍ර වැනි භික්ෂූන් ශාසනය තුළ සිටිමින් එය තුළට වැරදි දේ ඔබ්බවන්නට උත්සාහ කළහ.එවිට ධර්ම සංගායනා පවත්වා එවැනි භික්ෂූන් ශාසනයෙන් නෙරපා බුදු සසුන පවිත්‍ර කරනු ලැබීය.බුද්ධ දර්ශනයට හානි පමුණුවන හැම අවස්ථාවකදීම එවැනි සංගායනා මඟින් ශාසනය පිරිසිදු කරනු ලැබීය.අද එවැනි සංගායනා පැවැත්වෙන්නේ නැත.එහෙත් මේවා ගැන කතා කිරීම පසෙක තබා අන්‍යාගම්වලට දොස් නැගීම ඵලක් නොවේ.
ඉතිහාසයේ විශාලතම අමාත්‍ය මණ්ඩලය සිටින රටේ අද බුද්ධ ශාසන අමාත්‍යංශයක් නැත.මේ ගැන කතා කරන්නට කෙනෙක් නැත.එල්ලාවල මේධානන්ද හිමි අතේ පැළවෙන බොරු කියා පංච ශිලයද කඩ කරද්දීත්,මත් පැන් බීම ගැන ජනමාධ්‍යට විහිළු සපයද්දීත්,කතා කරන්නට කෙනෙක් නැත.රතන හිමි අල්පේච්ඡ ජීවිතය පසෙක තබා කෝටි ගණන්වල මාළිගා හදද්දීත් "ශ්‍රී දේශය" ද නිහඩය.ධර්ම රාජ්‍යය හදන්න ගිය ගිහි ඇමතීන් තුන්වන හා පළවෙනි සිල් පද කඩමින් තම පවුලවත් රැක ගන්නට අපොහොසත් වෙද්දීත්,සමහරුන්ගේ කටවල් නිහඬය.ඒවා පෞද්ගලික කාරණා බව කෙනෙකුට කිව හැකිය.එය සැබෑවකි.එහෙත් ප්‍රශ්නය අද වැඩිපුරම කෑ ගසන්නේත්,මෑතදී වූ සිද්ධියේදී වියරුවෙන් මෙන් හැසිරෙමින්,සෙනඟ කුපිත කරවමින් දේවස්ථාන කඩා බිඳ දමන්නට ඉදිරිපත් වන්නේත්,මේ අයම වීමය.එබැවින් වරද නිවැරදි විය යුත්තේ එතැන් සිටය.බොරුවට කෑ කෝ ගසමින් ආගමික් යුද්ධයක් ඇති කිරීමෙන් නොවේය.
අදටත් බුදු බණය එලෙසින් පිළි පදින බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලා අප රටේ සිටිති.බුද්ධ ශාසනයට වින කරමින් තමා බෞද්ධ යැයි පෙනී සිටින්නන්ගෙන් මුලින්ම බෞද්ධයින් බේරා ගත යුතුය.("ශ්‍රී දේශය" වැනි බ්ලොග්කරුවන්ද අයත් වන්නේ එම ගනයටය.)ඉන් පසු කුමන හෝ ආගමික කල්ලියක් සදාචාර විරෝධීව හෝ මෙරට ආගමික සහජීවනයට හානි කරන්නේ නම්,ආගම් බේදයකින් තොරව අප එයට එරෙහි විය යුතුය.අපගේ මේ මාතෘ භූමිය සුන්දර කර ගත හැකි වන්නේ එවිට පමණි.
සාමාන්‍යයෙන් ඡන්ද කරන්නේ මැතිවරණ කොමසාරිස්තුමාය.ඡන්දයක් ප්‍රකාශයට පත්වූ මොහොතේ සිට දිවා රෑ වෙහෙසෙමින් අවසාන නිල ප්‍රතිඵලය දක්වා එතුමාට විශාල කාර්යභාරයක් පැවරේ.එහෙත් නවීන තාක්ෂණයේ දියුණුව නිසා දැන් අපි වගේ අයටත් ඡන්ද තියන්නට පුළුවන.මමත් එහෙම ඡන්දයක් කළා.මේකෙන් කිසිම විටක රටේම මතය නම් නිරූපනය වෙන්නේ නෑ.කොහොම වුනත් මං තියන්න හිතපු මේ ඡන්දෙදි මං ඇහුවෙ,මී ළඟ ජනාධිපතිවරණයේදී ඔබ තුමන්ලා ඡන්දෙ දෙන්නේ කාටද කියලායි.මුළු අන්තර් ජාලය පුරාම මෙවැනි ඡන්ද (polls) රාශියක් පැවැත්වෙද්දී,මගේ පුංචි මත විමසීමේදී ඡන්දය පාවිච්චි කළ 190 දෙනාට මම ස්තුති වෙමි.එහි ප්‍රතිඵලයන් අනුව
ජනරාල් සරත් ෆොන්සේකා මහතාට ඡන්ද 106 ක් හෙවත් 55%ක් ද,
මහින්ද රාජපක්ෂ මැතිතුමාට ඡන්ද 82 ක් හෙවත් 43% ක්ද
ලැබී තිබුණි.2% වෙනතු අපේක්ෂකයන් ලෙස සටහන් විය.
එක් අයෙකු මගේ ඡන්ද විමසීමේ දී අපූරු comment එකක් ලියා තිබුණි. ඔහු ඇසුවේ මෙයින් වැඩි පුර ඡන්ද ගන්නාට ජනාධිපතිකම දෙනවාද කියාය.අනේ එහෙම දෙන්න විදියක් නම් නැති බව හැබෑය.අනෙක් අතට මෙය ඡන්ද 200ක්වත් පාවිච්චි වී නැති අවස්ථාවකි.එසේම මීට පිවිසෙන්නේ අන්තර් ජාලය භාවිතා කරන අය අතුරෙනුත්,සිංහල බ්ලොග් කියවනය වෙත එන අය පමණි.එබැවින් මෙය තවත් එක් මත විමසීමක් පමණි.එහෙත් මෙහි ඡන්දය භාවිතා කිරීමට විවෘත වූත්,නිදහස්වූත් අවස්ථාවක් තිබුණු බැවින් මෙම ප්‍රතිඵලය යමෙකුට පක්ෂපාතී වීමට හැකියාවක් තිබුණේ නැත.දැනට ප්‍රතිඵලය නම් ඔන්න ඕකය.ඒ කියන්නේ,සිංහල බ්ලොග් කියවනයට පිවිසෙන්නන් අතරින් බහුතරයක් ෆොන්සේකා මහතාට කැමැත්තක් පළ කර ඇත.එය එසේම මුළු රටේම වේදැයි අපි නොදනිමු.ඒක ඉතිං අපේ ඡන්ද කොමසාරිස්තුමා කරන ඇත්ත ඡන්දෙන් පස්සෙ බලා ගන්න පුළුවන් වේවි.මාතෘකාව අගට ප්‍රශ්නාර්ථයක් තැබුවේද ඒක නිසාය.
ඔබට ජය !
ඉදිරියේ පැවැත්වීමට නියමිත ජනාධිපතිවරණය පිළිබඳ විවිධ සමීක්ෂණ පැවැත්වෙමින් තිබේ.
ඉතින් එළඹෙන 2010 මැතිවරණයේ දී ඔබ තෝරාගන්නේ කුමන අපේක්ෂකයාද යන්න තෝරන්න තවත් අවස්ථාවක් මේ:
http://ems-enochindi.blogspot.com/
ස්තුතියි.
දරු දැරියන්ගේ අපේක්ෂාව කුමක්ද? තරුණයින්ගේ අපේක්ෂාව කුමක්ද කියා දින කීපයකට පෙර රට පුරා දහස් ගණනක් පෝස්ටර් ඇළවී තිබුණි.දැන් එයට පිළිතුර වී ඇත්තේ "සුභ අනාගතයක්" යන්නය.එම වාක්‍යය පමණක් මුද්‍රණය කර පෙර තිබූ පෝස්ටරයම යළි රට පුරා අළවා තිබේ.සැබැවින්ම රටේම ජනතාව බලාපොරොත්තු වන්නේ අනාගතය සුභ කරගැනීමටය.එය ලක්ෂ ගණන් මුදල් වැය කර පෝස්ටර් අලවා රටට කිව යුතු පණිවුඩයක් නොවේ.මෙවැනි විකාර වැඩවලට අද සල්ලි වැය කරන්නට රජයට සල්ලි තිබේ.රටේ ජනතාවට සහන දෙන්නට සල්ලි නැත.හැබැයි ලෝක වෙළඳපලට ඕනෙ විදියට බඩුමිල පාලනය කරන්න ආණ්ඩු මොකටද කියා කවුදෝ එදා ඇසුවේය.අපි ප්ලග් ගලවනවා කියා කීවේය.දැන් එතුමන්ලා මොනා ගලවගෙන දැයි අපි දන්නේ නැත.ලෝකවෙළඳ පොලේ මිල ඉහළ යද්දී තෙල් මිල ඉහළ දැමූ ආණ්ඩුව,තෙල් මිල පහල යද්දී එය පහල නොදැමූයේ අධිකරණ තීන්දු පවා නොසලකමිනි.
තරුණ තරුණියන්ගේ අපේක්ෂාවන් මොනාද කියා පසු ගිය දිනවල දකින්නට ලැබුණි.දරු දැරියන්ගේ අවශ්‍යතා ගැන පසුගිය කාලයේ විභාග ලියූ දරුවන්ගෙන්ම අසා ගත හැක.
එහෙත් අද ජනපති පුත්ගේ අපේක්ෂාව වන්නේ නම් තව වරක් තමාගේ පියා ජනාධිපති කරවා ගැනීමටය."තාරුණ්‍යයට හෙටක්" යනුවෙන් අටවා ගෙන ඇති ඊනියා සංවිධානය අද මුළුමනින්ම ජනාධිපතිවරණ ප්‍රචාරක ඒකකයක් බවට පත්ව තිබේ.සමාගමක් ලෙස ලියාපදිංචිකර ඇති,විනිවිද භාවයක් සහිත ව්‍යුහයක් හෝ ගිණුම් විශ්ලේෂණයක් නොමැති මේ සංවිධානය අද ක්‍රියාත්මක වෙන්නේ තාරුණ්‍යයට හෙටක් තනන්නද යන්න මේ රටේ තරුණ තරුණියන් අද ඇස් හැර බැලිය යුතුය.මේ සංවිධානය කිසි විටෙක මේ රටේ තරුණ්‍යයයේ අනාගතය වෙනුවෙන් යමක් කර නොමැති බව ඔවුන්ගේම වෙබ් අඩවියට ගිය විට වුවද පසක් වෙයි.බණ වැඩසටහන් ,අවුරුදු උත්සව,ක්‍රීඩා උත්සව සංවිධානය කිරීමට නාමල් රාජපක්ෂම අවශ්‍ය නැත.එය ගමේ තරුණ සමිති හරහා ද කළ හැකි දේවල්ය.මේවාගෙන් තරුණයින්ට හෙටක් තනන්නේ කෙසේද කියා මටනම් තේරුම් නොයයි.මේ රටේ තරුණ තරුණියන්ගේ අධ්‍යාපනය විනාශ වෙද්දී ,ඒ වෙනුවෙන් කටක් අරින්නට නාමල් රජපුත් අසමත් වී තිබේ.තරුණයෝ රැකියා ඉල්ලා පාර දිගේ කඳුලු ගෑස් කද්දී ,මේක රජයේ වරදද නැත්නම් ඒ තරුණයන්ගේ වරදද යන්නවත් සොයා බලන්නට මේ "තාරුණ්‍යට හෙටක්" ආවේ නැත.සරසවි ශිෂ්‍ය ප්‍රශ්න ගැන කතාකරන්නට මේ නාමල් මහත්තයාට නිකමටවත් හිතුණේ නැත.එබැවින් මේ වැඩ කරන්නේ කාගේ හෙටක් වෙනුවෙන්ද?
අද තම පවුල්වාදයේ උපරිමයට පැමිණෙමින් සිටින රාජපක්ෂවරු ඒ සඳහා මෙරට කලාකරුවන් පවා යොදාගන්නට කටයුතු කර තිබේ.රජයේ නාලිකාවල නොමිලයේ ප්‍රචාරය කරන මේ දැන්වීම්,අති විශාල මුදල් ගෙවමින් පෞද්ගලික නාලිකාවලද ප්‍රචාරය කරනු ලබයි.තාම නාමයෝජනා භාරදීමවත් අවසන් වී නැත.රු.ලක්ෂ 5ක් වැනි මුදලක් ලබාගෙන තම ජනප්‍රියත්වය පාවාදෙන්නට තරම් මේ රට කලාකරුවන්ද ආර්ථික අහේනියකට පත්ව ඇත්නම් ඒ සඳහාද වගකිවයුත්තේ මේ රජය නොවේද?කලාකරුවෙකුට ඕනෑම දේශපාලන මතයක් දැරීමේ නිදහසක් තිබේ.(අනර්කලී ආකර්ශා,රොජර් සෙනෙවිරත්න,රන්ජන් රාමනායක ඡන්දයට ආවේද ඒ අයිතිය අනුවය).එහෙත් මුදල් ගෙවා ප්‍රචාරය කෙරෙන මෙවැනි දේශපාලන වෙළඳ දැන්වීමක් සඳහා පෙනී සිටීම කෙතරම් උචිතදැයි මම නොදනිමි.අනෙක් අතට මේ අය කියන්නේ "ඔබේ ඡන්දයෙන් ,මව්බිම දිනවන්න" කියාය.ඉතිං මහින්ද රාජපක්ෂ පමණක් නොව,සරත් ෆොන්සේකා ද මව්බිම දිනා දුන්නෙකි.එබැවින්ම නාමල් මේ කියන්න හදන්නේ කුමක්දැයි තවම පැහැදිලි නැත.ප්‍රභාකරන් පුතා තියාගද්දී ,මම රට වෙනුවෙන් පුතා දුන්නා කියා මහින්ද මහත්තයා කීවේය.අන්තිමේදී ප්‍රභාකරන්ගේ ත්‍රස්තවාදී පුතා තම පියා සමඟම වෙඩි කා මරු තුරුලට ගියේය.හැබැයි රජපුතා වෙඩි වදින මායිමකටවත් ගෙන නොයන්නට වග බලාගෙන තිබුණි.අද එතුමා ද(රට වෙනුවෙන් නාවික හමුදාවට බැඳුණු) "ප්‍රීමා" ආයතනයේ අධ්‍යක්ෂකවරයෙකි.රනිල්ට දරුවෝ නැති එකත් ජනපතිකමට නුසුදුසුකමක් බව ගිය වර මැතිවරණයේදී ප්‍රචාරණයක් ලෙස යොදාගත් සන්ධානය,අද ජනපති මහින්දට පුතුන් සිටීම කෙතරම් ප්‍රයෝජනවත්දැයි පෙන්වා තිබේ.රාජපක්ෂ පුත්‍රයන්ගේ අපේක්ෂාව කුමක්ද?
"අපේ පියා යළි ජනපති කරන්න".
එ.ජා.ප.යේ ජාතික සංවිධායක ලෙස කටයුතු කළ ඇස්.බී.දිසානායක මහතා ඊයේ එ.ජා.ප.යේ සියලු තනතුරුවලින් ඉවත් වෙමින් ශ්‍රී.ල.නි.ප.ය.ට එක්විය.ජනාධිපතිවරණය ප්‍රකාශයට පත්වීමත් සමඟ උණුසුම්වී ඇති දේශපාලන පොරපිටිය තුළ සිදුවූ මේ කරණම ඊයේ සියලු ජනමාධ්‍යවල අවධානය දිනා ගත්තේය.
කෙසේ වුවද ඔහුගේ මේ දේශපාලන පිනුම් ගැසීම හා ඔහු දැක්වූ කරුණු යළිත් "දේශප්‍රේමී" හා "දේශද්‍රෝහීන්" අර්ථකතනයන් කරන්නන්ට නැවතත් සත්‍යය පහදාගන්නට අවස්ථාවක් දී තිබේ.
S.B. යනු වචනයේ පරිසමාප්තාර්ථයෙන්ම නියම දේශපාලඥයෙකි.වර්තමාන දේශපාලන වේදිකාව තුළ ඉතිරිව ඇති පරිණත යැයි කිව හැකි දේශපාලකයන් අතළොස්සෙන් S.B.ද කෙනෙකි.කටට තිරිංග නැති වුවද S.B. බොහෝ විට ඇත්ත ඇති සැටියෙන් කතා කරන්නනෙකි.එහෙත් දැන් දින කිහිපයකට පෙර "අපි සරත් ෆොන්සේකා කරේ තියාගෙන ගොස් දිනවනවා" යැයි කී S.B.ට එක පාරම මහින්ද අයියා ළඟට එන්න වුනේ ඇයි?
"අලියා" ලකුණ හෝ එ.ජා.ප. නම නැතිවීම ගැන මෙච්චර S.B.ගේ හිත රිදුණා ද?එහෙමනම් 1994 ශ්‍රී.ල.නි.ප.ය නොව පොදු පෙරමුණ විය.අත නොව පුටුව විය.අද පුටුවද නැත.පොදු පෙරමුණද නැත.සිරිමාවෝට "අත" ද,චන්ද්‍රිකාට "පුටුව" ද,මහින්දට "බුලත් කොළය" ද විය.එහෙත් ශ්‍රී.ල.නි.ප. පාක්ෂිකයා නහයෙන් ඇඬුවේ නැත.කියන පක්ෂෙට,කියන ලකුණට කතිරය ගැසුවේය.ඡන්ද දින්නේය.අදත් ශ්‍රී.ල.නි.ප.යක් නැත.ශ්‍රී.ල.නි.ප.ය නමින් මෙරට කිසි දිනෙක ආණ්ඩු පිහිටුවා නැත.එහෙත් එ.ජා.ප.ය එසේ නොවේ.එහෙත් මේ මොහොතේ විපක්ෂයෙන් මහින්දට තරඟයක් දිය හැක්කෙක් නැත.එබැවින් තරඟයක් දිය හැක්කෙකු ලෙස හඳුනා ගත්තේ ජෙනරාල් සරත් ෆොන්සේකාය.එබැවින් ඔහු දැන් ඉදිරිපත් කර තිබේ.එහෙත් S.B.ට අවශ්‍ය වූයේ කුමක්ද?
තමා පක්ෂයේ නායකත්වය ලබා ගැනීමටත්,ඉන් පසු මේ රටේ ජනාධිපති වීමටත් සිහින දකින බව S.B. මෑතකදී කීවේය.මෙවර රනිල් එන්නේ නැත්නම් තමා මහින්දට එරෙහිව සටන් වදින බවද S.B. කීවේය.අද S.B. ඡන්දයට ඉදිරිපත් වී සිටියේ නම්,මහින්ද අයියාව වේදිකා මත පලු යන්න පතුරු ගසනු ඇත.S.B. අහන්නේ සරත් ෆොන්සේකාට මහින්ද මොන වරද කළාටද කියාය.එහෙනම් S.B. ඡන්දයට ඇවිත් මහින්දට එරෙහි ඡන්දය මෙහෙයවන්නට අවශ්‍ය වන්නේද මහින්ද මොන වරද කළාටදැයි අපි නොදනිමු.සමහරවිට මහින්ද ජනපති වූ විට තමාව එක පෑන් පහරකින් නිදහස් කළ හැකිව තිබුණ ද ,එය නොකළ නිසා විය හැක.
අද මිනිසුන්ට ආදරය කරන යුගයේ මිනිසා හා එක් වීමට S.B. තීරණය කරන්නේ රනිල් ඉන්න තුරු පක්ෂයේ නායකත්වය හිමි නොවන බව දන්නා නිසාත්,තම බලාපොරොත්තු ඉටු කර ගත නොහැකි වන නිසාත්ය.සැබැවින්ම රනිල්ට පක්ෂ නායකත්වයේ සිටීමට අවශය බව පෙනේ.අනෙක් අතට ඔහු ඉවත් කරන්නට කොතරම් කෑගැහුවත් තවම කෘතියාධිකාරී මණ්ඩලයේවත් බහුතරය ලබා ගැනීමට පක්ෂයේ පෙරළිකාරීන් අසමත් වී තිබේ.රනිල් කියන්නේ පාක්ෂිකයින් තාමත් තමන්ට යන්න කියා නැති බවයි.එහි සත්‍යය අසත්‍යයතාවය දැක ගත හැකි වන්නේ පක්ෂ මහා සම්මේලනයකදී "රනිල් ඕනෙද?එපාද?" කියා පාක්ෂිකයන්ගෙන් ඇසීමෙන්ම පමණි.
කෙසේ වෙතත් මැරෙනකම් එ.ජා.ප.යේ ඉන්න බවට පුරසාරම් දෙඩූ S.B.ට අන්තිමේදී මහින්ද මහත්තයා ළඟට යන්නම විය.එහි ගොස් ඔහු කරන ප්‍රකාශ සැලකිල්ලට ගන්නා විට දැන් කරුණු කිහිපයක් ගම්‍ය වේ.
අද බොහෝ මහින්දවාදීන් පවසන්නේ විපක්ෂය යනු දේශද්‍රෝහීන් බවයි.කරුණා අම්මාන්,පිල්ලෙයාන් ගැන ඇසූ විට ,කරුණාලා,පිල්ලෙයාන්ලා දැන් බෙදුම්වාදය හා කොටි ප්‍රතික්ෂේප කරන බැවින් ප්‍රශ්නයක් නැතැයි ඔවුහු මේ බ්ලොග් අඩවි හරහා ද කියෙව්වෝය.දැන් මම දේශප්‍රේමීන්ගෙන් ප්‍රශ්නයක් අසමි.එනම් S.B. ඊයේ සිට ඔබට "දේශප්‍රේමියෙක්" ද?මෙතෙක් තිබූ අර්ථකතනවලට අනුව නම් ඔහු දේශප්‍රේමියෙකු විය නොහැක.මන්ද ඔහු සටන් විරාම ගිවිසුම කිසිසේත් දේශද්‍රෝහී හෝ ජාතිද්‍රෝහී ක්‍රියාවක් ලෙස තමා නොසලකන බව කීවේය.එනම් රනිල් කොටි සමඟ අත්සන් කළ ගිවිසුම දේශද්‍රෝහී නොවන්නකි.එසේ පිළිගන්නා S.B. අද රජය සමඟ ය.දැන් දේශද්‍රෝහී වන්නේ රජය ද?S.B. ද? රජයේ හා මහින්දවාදීන්ගේ අර්ථකතනය අනුව නම් S.B. දේශද්‍රෝහියෙකු විය යුතු අතර,විපක්ෂයේ අර්ථකතනය අනුව නම් S.B. දේශප්‍රේමියෙකු වේ.විපක්ෂය කියන්නේ රාජපක්ෂවරුන්ට එක්වීම දේශප්‍රේමය බවයි.S.B.ගේම වචන අනුව විපක්ෂ අර්ථකතනයට අනුව S.B. දේශප්‍රේමියෙකු වෙයි.ඊයේ පැවති මාධ්‍ය සාකච්ඡාවේදී මාධ්‍යවේදියෙක් ඔබේ බලාපොරොත්තුව රටේ නායකයා වීම දැයි දිසානායක මහතාගෙන් විමසූ විට ඔහු බොක්කෙන්ම තම හදවතේ ඇති පිළිතුර දුන්නේය :"නැහැ.රාජපක්ෂවරුන්ට සේවය කිරීම මගේ එකම බලාපොරොත්තුවයි".(http://epaper.lankadeepa.lk/index.php?option=com_flippingbook&view=book&id=621).ඔහු පැවසුවේ රටට සේවය කිරීම තමාගේ එකම බලාපොරොත්තුව කියා නොව රාජපක්ෂවරුන්ට සේවය කිරීම එකම බලාපොරොත්තුව බවයි.දැන් කාරණය පැහැදිලිවේ.ඉල්ලන ඕනෙම දෙයක් අරගෙන එල්ලීගෙන ගොස් රාජපක්ෂවරුන්ට සේවට කිරීමට S.B. සූදානම්ය.හැබැයි ඔහු පවසන්නේ තමා මේ කරන්නේ එ.ජා.ප. පාක්ෂිකයන් ආරක්ෂා කිරීම බවයි.එය සිදුවන්නේ කොහොමදැයි මට නම් නොතේරේ.එහෙත් එතුමා පරිණත දේශපාලඥයෙකු වන බැවින් එහෙම ක්‍රමයක් අපි නොදන්නවාට එතුමා දන්නවා ඇත.කෙසේ වුවද මේ සංක්‍රමණයෙන් යළිත් පහත සමීකරණය ඔප්පු කර පෙන්වීමට S.B. මහත්තයාටද හැකි විය.
දේශප්‍රේමීන් = රාජපක්ෂ ගැති/රාජපක්ෂට සේවය කිරීම
දේශද්‍රෝහීන් = රාජපක්ෂ ගැති නොවූ/රාජපක්ෂට එරෙහිවීම
2010 ජනාධිපතිවරණය ප්‍රකාශයට පත්වීමත් සමඟ විජාතික බලවේග,අධිරාජ්‍යවාදී ක්‍රමන්ත්‍රණ වැනි වචන ඇති විමල් වීරවංශගේ හා පැරණි ජ.වි.පෙ. ශබ්දකෝෂයේ පිටු යළිත් පෙරළෙමින් තිබේ.මෙය ඡන්දයක් ළංවෙන හැම විටකම ඇති වන්නකි.මේ අනුව විජාතිකයන් හා අනෙක් රටවල සිටින්නන් බලා සිටින්නේ ලංකාවේ මැතිවරණයක් පැවැත්වෙන්නේ කොයි මොහොතේද කියාය.ඒ තමාට කුමන්ත්‍රණය කිරීම සඳහාය.ඒ අනුව මෙවරත් ඔවුන් කුමන්ත්‍රණය කරයි.
මේ කථාව හොඳින්ම ජනතාවට ඒත්තු ගන්වන්නට සමත්කම් දක්වන්නේ ජ.වි.පෙ.ය.ජ.වි.පෙ.ට අනුව එ.ජා.ප.ය බලයට ගෙන ඒම සඳහා කරන ඕනෑම ක්‍රියාවක් කුමන්ත්‍රණයකි.එහෙත් අද ජ.වි.පෙ. හා එ.ජා.ප.ය එක් අපේක්ෂකයෙකු වටා ගොනු වීම නිසා කුමන්ත්‍රණ කතාව කියා ගන්නට ජ.වි.පෙ.ට බැරිය.ඒත් මේක හොඳින්ම කරන්නට ජ.වි.පෙ. විශේෂ පුහුණුව ලත් විමල් මැතිතුමා වෙලාවට අද සිටින්නේ ආණ්ඩුව සමඟය.නැත්නම් ආණ්ඩුව අනාථය.
2004 මැතිවරණයකට යාමට පාර කපා ගන්නට එදා හැකි වූයේද ජ.වි.පෙ. නිසාය.එහෙම නැත්නම් පැවති රජයට එරෙහිව ඇඟිල්ලක් දිඟු කරගෙන කියන්නට තරම් දෙයක් එදා මහින්ද මහත්තයාලට තිබුණේ නැත.ජ.වි.පෙ. ඒ මොහොතේ පෙරට විත් එ.ජා.ප.ය වටා ඇති කුමන්ත්‍රණයක් ගැන කීවේය.අලි-කොටි ගිවිසුමක් ගැන කීවේය.කියන්න දෙයක් නැතිව හිටිය පොදු පෙරමුණු මන්තිරියොද අලි-කොටි එකට දමා ගෙන ඔහේ කෑ ගැසුවෝය.දේශපාලන වේදිකාවේදී හා රූපවාහිනී සංවාදවලදීද,ජ.වි.පෙ. මෙය ජනතාවට වඩා ප්‍රත්‍යක්ෂ කරනු පිණිස විවිධ කරුණු කියා පෑවද එසේ කියන්නට තරම් දෙයක් පො.එ.පෙ.ට නොවීය.2004 ඡන්දයෙන් දිනූ පසු ස්වර්ණවාහිනියේ පැවැති "කිණිහිර" සංවාදයට එක්වූ ශ්‍රී.ල.නි.ප.යේ ජ්‍යෙෂ්ඨයෙකු වූ දි.මු.ජයරත්න මහතාගෙන් වැඩසටහන මෙහෙය වූ ශාන් නිවේදක ශිල්පියා ඇසුවේ මේ ඔබ කියන අලි-කොටි ගිවිසුම කුමක්ද කියාය.ඔහු ගත් කටටම පහසු උත්තරයක් දුන්නේය."එහෙම එකක් නෑ.ඒවා ඉතිං ඡන්දෙ කාලෙට කියන කතානේ" කියා කීවේය.එම සාකච්ඡාවට සහභාගිව සිටි විමල් වීරවංශ මහතාගෙන් එවිට නිවේදකයා විමසා සිටියේ:ඔබත් මේවා කියන්නේ ඡන්ද කාලෙට විතරක්ද කියාය.එවිට වීරවංශ මන්ත්‍රීවරයා අප නොදන්නා ව්‍යක්ත වචන හරඹයන් දමා අප එවැන්නක් කීවේ මේ මේ හේතු නිසා යැයි කියමින් තම චෝදනාව සාධාරණීකරණය කර ගත්තේය.
නැවත 2005 දීද රනිල්ට පලු යන්නට බැන්න ජ.වි.පෙ. ඇතුලු සන්ධානය මහින්දව දිනවිය.ඒත් එච්චර කරද්දීත් රනිල්ට ලක්ෂ 47ක් ජනතාව ඡන්දය දී තිබුණි.එසේ වුවත් කුමන්ත්‍රණ කතාව එදාත් නැගලා ගියේය.
දැන් ආයෙත් සුපුරුදු කතාව කරළියට ඇවිත් තිබේ.ෆොන්සේකා පිටුපස සිටින්නේ විජාතික කුමන්ත්‍රණකරුවන්.ඒ ආණ්ඩුව ජ.වි.පෙ.න් ඉගෙන ගත් සුපුරුදු සෙල්ලමට අනුව කියන කතාවය.එහෙත් එවැනි දෙයක් කියන්නට යද්දී වීරවංශ වැන්නෙකු සමඟ නොයාමේ වරදින් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන ඇමතිවරයා මාධ්‍ය ඉස්සරහා ඇන ගත්තේය.මොනවද ඔය කියන විජාතික බලවේග හා කුමන්ත්‍රණ යනුවෙන් මාධ්‍යවේදියෙකු ප්‍රශ්නයක් ඇසීය.සිරිසේන අමාත්‍යවරයා දත් විලිස්සා සිනාසුණේය.ඉන්පසු තටම තටමා කීවේ "ඡන්දෙ කාලෙට ඉතිං මෙවැනි කුමන්ත්‍රණ එනවා.ඒවා නම් වශයෙන් සඳහන් කළ යුතු නෑ" කියාය.
ඇත්තමට මේවා එන්නේ ඡන්ද කාලෙටය.මේ ඡන්දයෙන් පසුව හෝ ඒවා හඳුනා ගත්තොත් ඊ ළඟ ඡන්දේදී කුමන්ත්‍රණකරුවන්ට හොඳ පාඩමක් ඉගැන්විය හැකිය.
මාධ්‍යයක් යනු යම් තැනකින් තවත් තැනකට යමක් ගෙනයෑමට ඉවහල් වෙන්නකි.මෙහිදී අපි ජන මාධ්‍ය හඳුනා ගන්නේ එය ජනතාව අතරට තොරතුරු හා දත්ත ළඟා කරවීම සඳහා යොදාගන්නා වූ මෙවලමක් ලෙසය.වෙහෙසට පත්ව සිටින ජන මනස සිහිලින් නිවා දමන්නටත්,ඈලි මෑලි වී සර්ව අසුභවාදයේ ගැලී සිටින්නන් පුබුදුවා කෙලින් සිටුවන්නටත්,භාවනායෝගීව සිටින්නෙකු වුවද නිද්‍රාවෙන් මුදා ආවේගශීලී කරන්නට මෙන්ම අවශ්‍ය නම් ජන මනස විකෘති කරන්නට තරම් ද වූ බලයක් ජනමාධ්‍ය සතුය.එය ලිඛිත,ශ්‍රව්‍ය හෝ දෘෂ්‍ය කියා වෙනසක් නොමැත."කඩුවට වඩා පෑන බලවත්" යැයි පැරැන්නෝ කීවේද කට කහනවාට නොවේය.
එබැවින් ජන මාධ්‍යයේ භාවිතාව පිළිබඳ එය මෙහෙයවන්නන් අතිශයින් ප්‍රවේශම් විය යුතුය.විවිධ සංස්කෘතීන්වල එල්බගත් අපේ සංස්කෘතියට හානිකර වැඩසටහන් ප්‍රචාරය,කාමය රාගය අවුළුවන රූප රාමු හා විවිධ වැඩසටහන් ගැන සමාජයේ කතිකාවන් නිර්මාණය වන්නේත් මේ නිසාය.එහෙත් වර්තමානය වන විට ජන මනස දේශපාලනික වශයෙන්ද විකෘති කරන්නට තරම් ජන මාධ්‍ය ප්‍රචණ්ඩකාරී වී තිබේ.මිනිසා ලිංගික හා දේශපාලන සත්වයෙකු බව අප අසා ඇත.එබැවින් ජන මාධ්‍යයන්ද වැඩි පුරම මිනිසාගේ මනස ආක්‍රමණය කරන්නේ ලිංගික හා දේශපාලනික වශයෙන් බව දැකිය හැකිය.මේ දෙකේදීම ජනමාධ්‍ය වගකිව යුත්තන් ලෙස හැසිරෙන්නට කටයුතු නොකළහොත් එහි ප්‍රතිවිපාකයන් ඛේදනීය වේ.මන්ද දේශපාලනික වශයෙන් මහ ජනයා මං මුළා වුවහොත් එය රටක ඉදිරි ගමන තීරණය කිරිමේ දී ඡන්ද දායකයා නොමඟ යැවිය හැකි බැවිනි.
ශ්‍රී ලංකාවේ අප දන්නා කාලයේ සිට රාජ්‍ය මාධ්‍ය භාවිතාව නිරන්තරයෙන් පවතින රජයට පක්ෂපාතී විය.ප්‍රේමදාස ජනපතිතුමාගේ කාලයේ එය "One Man-show" ලෙසත් ,චන්ද්‍රිකා මැතිණියගේ කාලය තුළ එය "One woman-Show" ලෙසත් හඳුනා ගත්තේ මේ නිසාය.එහෙත් වර්තමානයේ රජයේ ජනමාධ්‍ය මින් බොහෝ එහා ගොස් ඇති බවක් පෙනේ.එය දැන් වචනයේ පරිසමාප්ථාර්තයෙන්ම "One family-Show" වී ඇත.
උදෑසන හඩ්සන් ගේ මහා දේශපාලන විචාරය ඇසීමේදී ගුවන් විදුලි‍ය නිපදවූ එල්මෝ මාර්කෝනීගේද දෙමව්පියන් සිහි කරවන්න තරම් එය අගනේය."ස්වාධීන" යන වචනයේ තේරුම හෝ නොදත් රූපවාහිනී නාලිකාව විසින් කරන පුවත් විකාශය සල්ලි සල්ලි කියා බලන්නේ නැතුව ගෙවන්න ගෙනා ටී.වී. එකද පොළොවේ ගසන්නට හිතෙන තරම් ආවේගයෙන් ප්‍රේක්ෂකයා පුරවන්නට සමත්ය.(එක් දේශපාලන පක්ෂයකට ගිලී අන්ධ වී එහි කිමිදෙන්නන්ට මෙය බලපාන්නේ නැත).රජයේ මුද්‍රිත මාධ්‍ය ගැනද වෙනම කතා කළ යුතු නැත.එහෙත් තවමත් බොහෝ ප්‍රදේශවල(ගම්බද ප්‍රදේශවල) ජනයාට දෘෂ්‍ය මාධ්‍ය ලෙස සුසර කර ගත හැකිවන්නේ රජයේ නාලිකා පමණි.එබැවින් මෙය ජන මනස තුළ අසංතුලිත දේශපාලනික චින්තනයක් ඔබ්බවන්නකි.පෙර සිටි ජනපතිවරුන් මෙන්ම වත්මන් ජනපතිවරයාවද උදේ සිට රෑ වන තුරු පෙන්වීම හෝ එතුමාගේ ගුණ උදේ සිට රෑ වන තුරු වැයීම ද ගැටළුවක් නොවේ.ප්‍රශ්නය වන්නේ ඉතා අසික්ඛිත හා පහත් වූත්,පිළිකුළ් සහගත වූත් ලෙස විපක්ෂ දේශපාලකයින්ට හා පක්ෂවලට මඩ ගැසීමයි.තමා කළ දේ ජනතාවට කියන්නට මේ මාධ්‍ය යොදාගැනීම සුභවාදීය.එහෙත් තම දේශපාලනික විරුද්ධවාදීන්ට එරෙහිව කඩු මුගුරු ඔසවන්න හිතෙන තරම් වෛරයක් වපුරවන්නට රජයේ මාධ්‍ය ක්‍රියා කිරීම අතිශයින් පිළිකුල් සහගතය.විපක්ෂ අපේක්ෂකයාගේ පළමු මාධ්‍ය හමුව ආවරණය කරන්නට රාජ්‍ය මාධ්‍ය පැමිණ තිබුණි.ඒ ඔහුගේ හොඳට නොවේ.මුළු කතාවම අසා සිට එහි වාක්‍යයක ව්‍යාකරණ දොෂයක් හෝ හොයා ගන්නටය.එසේ හොයා ගන්නා දෝෂ රජයේ රූපවාහිනී මාධ්‍ය නාලිකාවල සිරස්තල බවට පත්වේ.ඉන් අනතුරුව ඒවා ගැන විද්වතුන්(විමල් වීරවංශ,මහා චක්‍රවර්තී මේධානන්ද හිමි වැනි) දැරූ අදහස් මී ළඟ සිරස්තල බවට පත්වේ.එවැනි අවස්ථාවල ජනපතිතුමගේ පුවතකට හෝ කාලය සොයා ගත නොහැකි තරම් පුවත් මැවේ.මෙය අතිශයින්ම තුච්ඡ,පිළිකුල්,පහත් හා නින්දිත මාධ්‍ය භාවිතයකි.
අප විශ්ව විද්‍යලයේ සිටින කාලයේ අන්තර් විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍ය බලමණ්ඩලයේ ක්‍රියාකාරීත්වය විවේචනය කළෙමු.ඒ පිටුපස ජ.වි.පෙ. සිටින බව ප්‍රසිද්ධ රහසක් වූ අතර,මේ සඳහා අප පැවැත්වූ මාධ්‍ය සාකච්ඡාවලට රාජ්‍ය මාධ්‍ය නොපැමිණියේය.ඔවුන් සිතුවේ අප එ.ජා.ප. යට සම්බන්ධ ශිෂ්‍ය සංගමයක් කියාය.එහෙත් එක් මාධ්‍ය හමුවකදී ඇමතිවරයෙකුට දුරකතනයෙන් කතා කර,මෙය එ.ජා.ප. ශිෂ්‍ය සංගමයක් නොවන බවත්,ජ.වි.පෙ. අන්තරය පිටුපස සිටිමින් කරන ක්‍රියාවලිය ගැන අප අදහස් දැක්වීමට යන බව කියා සිටි සැණින් ස්වාධීන රූපවාහිනියේ හා ජාතික රූපවාහිනියේ වාර්තා කණ්ඩායම් අප මාධ්‍ය හමුවට ළඟා වූයේ ෆැක්ස් හෝ ලිපි පවා නොමැතිවය.එදා ජ.වි.පෙ. නම සඳහන් කොට කතා කළ කොටස් පුවත් විකාශයේ මුල්ම ශීර්ෂපාඨය විය.එබැවින් මේ පහත් මෙහෙය වීම අතිශයින් ජන මනසට හානි කර බැව් කිව යුතුය.සජීවී වැඩසටහන්වලදී ප්‍රශ්න අසන්නන්ට විවෘත දුරකථනයද ලැබෙන්නේ රාජපක්ෂ පවුලට ප්‍රශස්ති ගී ගයන්නන්ට පමණි.
පෞද්ගලික මාධ්‍ය අතරින් ගත් විට,සිරස විපක්ෂයේ පුවත්වලට තරමක් වැඩි ඉඩකඩක් ලබා දෙන බැව් පෙනී යයි.එහෙත් සිරස රජයේ මාධ්‍ය තරම්ම පහත් තත්වයට තවමත් වැටී ඇතැයි කිව නොහැක.(එහෙත් යුද්ධය පැවති කාලය තුළ කටයුතු කළ ආකාරය අනුමත නොකරමි).ඔවුන් ජනපතිවරයාට මඩ ගසන ආකාරයේ කිසිදු පුවතක් පල නොකරන අතර,එතුමාගේ කතාවන් හා එතුමා සහභාගී වන අවස්ථාද පුවත් විකාශයෙන් තවමත් බැහැර කොට නැත.ඉඳ හිට මර්වින් ආචාර්යතුමාට ඔච්චම් කිරීම සාධාරණයැයි නොකියමි.ඊයේ පුවත් විකාශයෙන්ද බන්දුල ඇමතිවරයා සිරස විවේචනය කළ කොටසක් ප්‍රචාරය කර,ඉන් අනතුරුව හිනාවෙන හඬක් ඇසෙන්නට සැලැස්විණි.එවැනි දෑද බාළ බොළඳ මාධය භාවිතයකි.කෙසේ වුවද ඉහත කී මේ කුමන ආකාරයේ හෝ මාධ්‍ය භාවිතයක් රටකට උචිත නොවේ.මාධ්‍ය නිදහස ගැන කෙතරම් කතා කළද,මෙලෙසින් සිදුවන නින්දිත මාධ්‍ය භාවිතය ගැන කතා නොකිරීම අර්ථශුන්‍ය වේ.මෙය වෙනස් විය යුතුමය.එහෙත් ජනපතිවරණයට ආසන්නවෙත්ම මෙය තව දුරටත් බලා සිටින්නට බැරි වනු විනා මෙය නිවැරදි වනු ඇතැයි නම් බලාපොරොත්තු තියා ගත නොහැක.එවිට කළ හැක්කේ "අනේ ,තුහ් නොදකින්" කියා අහක බලා ගැනීම පමණය.
ඉහතින් දැක්වෙන්නේ උතුරේ අර්බුදය ගැන මහින්දගේ තිබු චින්තනයයි.එහිදී සටන් විරාම ගිවිසුම දිගටම පවත්වා ගෙන යෑම පමණක් නොව කොටි නායකයා පෞද්ගලිකව හමු වීමට පවා ජනපතිවරයා තීරණය කර තිබුණි.ඒ අනුව ආණ්ඩුවේ ඇමතිවරුන්ද ජිනීවා යමින් කොටි සමඟ සාමය සාකච්ඡා කළෝය.එහෙත් කොටියාට සාමය ඕනෑ නැත.කොටියා සාමයට ආවේ යුධමය වශයෙන් ශක්තිමත්වීමට පමණි.එහෙත් රාජපක්ෂ රජය ද සාමයට ගියේය.කොටි සාමයට කැමති නැත.රනිල්ව කොටියාට එපා වූයේද මේ ඇද ඇද යන සාමය නිසාය.එයින් තමා ඉන්න තැනින් බිම් අඟලක් හෝ එහාට එන්නට බැරි බව ත්‍රස්තවාදීන් දන්නා නිසාය.කොටි උතුරේ ඡන්ද නවතා මහින්දට එන්න ඉඩ දුන්නේද යුද්ධය ඉල්ලා ගන්නටය.මහින්ද යුද්ධය දෙන්නේ නැති බවක් පෙනුණේය.අන්තිමට කොටියාම යුද්ධය ඉල්ලුවේය.ඒ මාවිල්ආරු සොරොව්වෙනි.ඒත් මහින්ද යුද්ධ කරන්න කැමති වූයේ නැත.මන්ද එය මහින්ද චින්තනයේ තිබුණේ නැත.ජ.වි.පෙ. නායකයා කිහිප විටක් ප්‍රසිද්ධියේ කියා ඇති පරිදි යුද්ධ කරන්න කියන්න ගිහින් මහින්දගෙන් ඔවුන් කුණු හරුප අසා ගෙන ඇත.ඔහුගේ වචනවලට අනුව "නාවන්න ගෙන යන බල්ලෙකු සේ" ජනාධිපතිවරයාව යුද්ධයට ඇද ගෙන ගිය බවක් ප්‍රකාශ කර ඇත.මහින්ද වටා සිටි ජ.වි.පෙ. හා හෙළ උරුමය යුධවාදීව ක්‍රියාත්මකවීමට ඈලි මෑලිව සිටි මහින්දව යුද්ධයට ඇද ගෙන ගියේය.එතෙක් රටේ ගොඩනැගී තිබුණු ආකල්ප නිසා යුද්ධය කියන වචනයවත් මිනිසුන් අහන්න අකමැති වෙතැයි මහින්ද මහත්තයාට සිතුණා විය හැක.එහෙත් ජන මනස යුද්ධය වෙනුවෙන් අත්පුඩි ගසන තැනට ගෙනෙන්නට එකී බලවේගවලට හැකියාව ලැබුණි.
